MONTOR KOPYOR
Ing wayah sore wong tuwane Sujono, Pak Triman lan Bu Triman padha regejegan bab nasibe putrane pambarep, Eko Prasetyo kang nrenyuhake. Jalaran nyuwun montor anyar, dheweke tiwas kacilakan. Bab iku ndadekake Pak Triman kerep ngluputake Bu Triman. Kepriye tutuge? Ayo padha disemak bebarengan sandhiwara iki!
Adegan 1
( Pak Triman lan Bu Triman pinarak ing ruang tamu regejegan bab tiwase putrane, Eko ).
Pak Triman : Bune, tenan ta. Aku ki wis pirang-pirang dina kok rasaku ra kepenak. Atiku kok muuuangkel wae. Uaaanyel thok!
Bu Triman : Mangkel piye, ta Pak? Pakne-Pakne … saya tuwa ki bok aja gampang mangkel. Aja gampang nesunan. Cepet tuwa, terus tuwek, dadi elek, ndang matek!
Pak Triman : Lho, piya ta, kok malah nyeneni aku! Seneng nek aku mati!
Bu Triman : Ora, …. ora Pakne. Aku pengin Pakne sabar, sumeleh, nrima takdir kanthi lila legawa, ekhlas. Pasrah, sumarah marang panguwasane Gusti Allah. Aja nggresula! ae!
Pak Triman : Ora, aku ora ngresula, mung keranta-ranta. Nasibe Eko kok mung semono. Upama manut aku ya slamet. Marahi kowe kok. Senenganmu nguja karepe anak, sapanjaluke kokturuti!
Bu Triman : Lha, piye piyea ae wong anak kok. Pak. Wis, wis Pakne. Sing uwis ya wis, ra usah dieling-eling. Aku … aku dhewe ya ra kuwat yen ngelingi lelakone Eko. Sampeyan aja nyalahke aku terus! Hi … hi…, aku … aku ya melu getun, Pak. Sakke, Eko!
(Bayu lan Bima teka ing daleme Pak Triman)
Bayu lan Bima : Kula nuwun.
Pak Triman lan Bu Triman : Mangga, mangga mlebet!
Ee … jebule Nak Bayu lan Bima ta!
Bayu lan Bima : Inggih, matur nuwun. Nuwun sewu, Pak, Bu.
Pak Triman : Kadingaren, kowe padha rene. Wis pirang-pirang dina kok ora dolan mrene!
Bayu : Inggih, Pak, saweg repot ing griya kathah padamelan.
Pak Triman : O, ngono ta, kok kaya pejabat ae repot. Lha, yen kowe, Nang, Bima ya repot?
Bima : Bo … boten. Ng … nggih, Pak. Kula dipundhawuhi ngancani Eyang Kakung.
Pak Triman : Eyang kakung geneya, rak ya ora apa-apa, ta?
Bima : Inggih. Eyang radi boten sekeca. Radi gerah, Pak.
Pak Triman : Jan-jane nggonmu rene mung dolan apa ana perlune?
Bayu : Nuwun sewu, Pak, kula kaliyan Bima dipunutus Bu Ani ngaturaken serat punika.
Pak Triman : Layang apa maneh, iki?
Bu Triman : Apa isine, Pak?
Pak Triman : Mbuh (banjur mbukak layang)
Bu Triman : Apa, Pak?
Pak Triman : Aku ditimbali menyang sekolahan ki lho!
Bu Triman : Urusan apa ta?
Pak Triman : Biasa ta, urusan anak lanang, katresnanmu, Jono! Ning, …. aku ra arep nyang sekolahan. Isin.
Bu Triman : Lho, ngapa? Kudu ….kudu, sampeyan kudu nyang sekolahan! Yen ora, malah kedawa-dawa prekarane Sujono. Apa sampeyan seneng yen Jono dadi lakon? Sampeyan lan aku melu keceneng-ceneng, rak ya melu wirang!
Pak Triman : Ora, ya …. ora seneng!
Bu Triman : Nek ra gelem aku ae sing mangkat! Mosok ra wani ngadhepi gurune Jono!
Pak Triman : Wah, kowe ki mesthi…. ngeyel nek dikandhani. Nek ngono aku dak nyang sekolahan.
Adegan 2
( Bu Ani (Guru BK) nampa Pak Triman ing ruang BK).
Bu Ani : Mangga, mangga, Pak. Katuran mlebet pinarak ing lebet (manggakake tamune karo jempolan tangane diathungake).
Pak Triman : Inggih, Bu. Matur nuwun!
Bu Ani : Menika ngaten, Pak. Panjenengan kula aturi dhateng sekolah saperlu ngrembag Sujono.
Pak Triman : Lha, pripun, Bu. Anak kula setunggal niku, jan tobat, kula.
Bu Ani : Dospundi ta, Pak!
Wonten menapa kok asring boten mlebet?
Pak Triman : Nggih niku, Bu. Manah kula jan saya judheg. Piyambake niku rak nyuwun kula tumbaske montor.
Bu Ani : O, menika ta prekawisipun. Menapa
Panjenegan pundhutaken?
Pak Triman : Bo … boten kula tumbasaken. Kula a …a.. ajrih, Bu! (Socanipun kaca-kaca, mbrebes mili)
Bu Ani : Sampun … sampun, sampun, Pak!
Pak Triman : Nyuwun ngapunten, Bu. Kula nangis amargi keranta-ranta.
Bu Ani : Dospundi, kok saged ngaten?
Pak Triman : Kula kemutan anak kula sing mbajeng, Eko, kakangipun Jono.
Bu Ani : Kenging menapa, Pak?
Pak Triman : Ninggal amargi kacilakan sasampunipun kula tumbasaken montor.
Bu Ani : Nyuwun pangapunten, Pak, nyusahaken Panjenengan!
Pak Triman : Boten menapa-menapa, Bu.
Bu Ani : Dipun sareh-sarehaken penggalihipun. Dipuntrimak-trimakaken.
Pak Triman : Yen ngemuti pamothahipun lare, manah kula sisah, judheg. Yen boten dituruti nggih anak. Nanging yen dituruti mbilaheni. Amargi montor …. sirah kula ….. kopyor, … kopyor saestu, Bu! (karo nyekeli mustakane)
Bu Ani : Nggih sampun kopyor ta, Pak! Kedah sabar, nrimah sumarah mring Gusti Allah, tawakal.
Pak Triman : Matur nuwun, Bu. Kula nyuwun tulung kangge anak kula, Panjenengan dandosi, diemutke, dituturi kajenge dados sae!
Bu Ani : Inggih, inggih, sampun kuwatos, jer menika sampun dados tanggel jawab lan jejibahan kula, Pak!
Adegan 3
( Pak Triman lan Bu Triman nuturi putrane, Sujono ).
Bu Triman : Ora les, Le, kok ra nyang sekolahan?
Sujono : Ora, …… males! Males sekolah!
Pak Triman : Lho, lho …. cah bagus kok males sekolah. Ya isin karo jenengmu ta, Sujono!
Sujono : Mbuh …….
Bu Triman : Kowe ngerti ra, Le tegese Sujono?
Sujono : Mbuh ….. ra ruh!
Bu Triman : Su iku tegese linuwih, su iku apik. Dene, jono iku tegese wong. Dadi, sujono iku tegese wong sing linuwih utawa wong sing apik. Sujono = wong pinter.
Pak Triman : Bener, Le! Bapak lan ibumu kepengin kowe dadi bocah apik, bocah linuwih, mula dijenengke Sujono! Nanging keri-keri iki anake bapak sing nggantheng dhewe iki kok kerep lunga, yen dituturi nglungani. Ngapa ta?
Sujono : Ya mbuh, ….. ra ruh!
Adegan 4
( Bu Ani nimbali Sujono ing ruang BK ).
Bu Ani : Jono, wingi nggonmu nembang diparingi biji pira?
Sujono : Boten angsal biji, Bu.
Bu Ani : Lho, kok isa! Ngapa?
Sujono : Kula boten mlebet … Mbolos.
Bu Ani : Jono … Jono … cah pinter kok mbolos! Wingi-wingi ki kowe rak sregep, tlaten, tekun, pinter!
Sujono : Kula mangkel. Kula mogok, …. mogol, Bu!
Bu Ani : Mangkel karo sapa?
Sujono : Bapak kula!
Bu Ani : Kok isa! Apa sebabe?
Sujono : Kula nyuwun sepedhah montor nanging boten ditumbaske!
Bu Ani : O, iku ta prekarane!Iku tandhane wong tuwamu tresna banget marang kowe. Ngeman kowe sebab kowe durung wayahe numpak montor dhewe!
Sujono : Boten, Bu. Bapak kula nyengit, medhit. Bapak kula pilih kasih. Kakang kula ditumbaske, kok kula boten.
Bu Ani : Ora bener iku. Percayaa karo Bu Ani. Bapakmu iku tresna banget marang awakmu! Kowe ora kena nganggep ngono iku marang wong tuwamu!
Sujono : Nyatanipun ngoten kok, Bu!
Adegan 5
( Bu Triman nggugah Sujono nalika nglindur, bengok-bengok).
Sujono : Aja … aja …. Ampun …. ampun!
Emoh … emoh. Boten … boten!
Ampun …. ampun dikethok, Pak Dhokter!
Kula boten purun buntung, Pak Dhokter!
Bu Triman : Jon … Jono … tangi … tangi!Ngapa kowe girap-girap ki! Biasane kemaki, ngimpi kok wedi!
Sujono : Aku ngimpi serem banget, Bu. Sikilku loro-lorone tugel amarga tiba saka sepedhah motor. Aku tiba merga ngebut banter banget. Bareng dirawat ing rumah sakit, rumangsaku sikilku arep diamputasi, dikethok. Aku bengok-bengok, emoh dikethok.
Bu Triman : O, ngono. Lha, terus …. kok kowe nyebut kang … kang … mau?
Sujono : Lha, ya kuwi, Kang Eko nyeret aku, nyalahke aku. Malah arep ngidak-idak sikilku barang, Bu!
Bu Triman : Kakangmu apa ya nesu karo kowe?
Sujono : Ya, Bu. Aku dipencerengi, diunek-unekke. Mangka Kang Eko rak ra tau kasar karo aku ta, Bu?
Bu Triman : Kok kowe muni ampun-ampun, Pak? Piye kuwi?
Sujono : Aku weruh Bapak ninggal. Terus aku mbengok ampun … ampun, aku wis mantun, Pak. Aku kapok, tobat, ora mursal. Aku janji ora mbaleni maneh. Aku manut Bapak-Ibu. Bapak aja ninggal!
Bu Triman : Ngapa bapakmu ninggal?
Sujono : Gerah-gerahen, menggalihke aku sing mbedhig, mbangkang iki. Menggalihke sawahe sing didol nggo tuku montor!
Bu ……. kula nyuwun pangapunten. Kapok!Bapak ….. Bapak pundi, Bu!
Bu Triman : Bapakmu ora ana!
Sujono : Bapak ninggal. Bapak ninggal, Bu! Bapak …. Bapak ….
Pak Triman : (mung krungu swarane / ing kamar sisihe Sujono) Ngapa ta, bengak-bengok mbribeni wong …..!
Wangsulana Pitakon ing ngisor iki !
- . Pak Triman lan Bu Triman regejegan ing ruang tamu perkara apa?
- Apa pepinginane Bu Triman marang Pak Triman?
- Apa perlune Bayu lan Bima mertamu ing daleme Pak Triman?
- Manut ngendikane Bu Ani, apa sebabe Pak Triman ora nukokake sepedha montor tumrap Sujono?
- Kepriye janjine Sujono marang bapak lan ibune?
KETIBAN AWU ANGET
Dening: Pak Budi
Jam pitu thet bel sekolah muni banter banget, pratandha yen wayahe mlebu kelas, kalebu bocah-bocah kelas IXA, SMP Dharma Mulya. Dheweke kanthi bregas mlebu kelas lan lungguh sinambi ngenteni bapak guru kang arep mulang TIK. Ora let suwe Pak Yanto banjur rawuh. Udakara 15 menitan anggone Pak Yanto nerangake materi, banjur bocah-bocah kagiring tumuju ing ruwang komputer. Dumadakan keprungu swarane bocah wadon alok kelangan HP.
Adegan 1
Peni : “Lho, Pak HP kula ical,” (ature Peni kanthi swara banter ing sela-selane pelajaran TIK)
Pak Yanto : “Lho, lha piye ta? Jare mau kowe ora nggawa HP. Lha, kok saiki muni yen kelangan HP ki nglindur pa piye?”
Peni : “Inggih Pak, saestu. Kala wau enjing kula mbekta HP lan kula lebetaken wonten tas.”
Pak Yanto : “Ora isa. Wong kowe mau muni yen ora nggawa HP. Dadi kowe mesthi gawe-gawe ta?”
Peni : “ Boten Pak, saestu. Kula boten ngapusi.”
Susi : “Inggih Pak, kula inggih ngertos yen Peni mbekta Hp kok’e.”
Joko : “Alaaah… mengko ndang mbok jupuk kowe, Sus?” Maklum tanganmu rak dawa ta? (aloke Joko semu guyon)
Susi : “Ya iyalah… gue kan calon peragawati. Dadi ya wis mesthi bodhiku seksi, gedhe dhuwur lan tanganku dawa ta.. Hehe….”
Pak Yanto : “Wis-wis, ora usah padha geger. Becike kelas iki digledhah wae.”
Gawel : “Nggih, Pak, Prayoginipun mekaten. Kersanipun boten tuwuh raos cubriya dhumateng kanca.”
Susi : “Inggih, Pak, sarujuk kula.”
Adegan 2
Udakara limalas menitan anggone nggledhah ruwangan, banjur ngetokake asil sawetara yen sing njupuk HP ora liya kanca sakelase dhewe, sing jenenge Gawel.
Pak Yanto : “Lho, Wel. Apa iki? Kok sajak nyalawadi?”
Gawel : “O…. menika anti gores HP ingkang bekas, Pak.”
Pak Yanto : “ Wah, aja-aja iki duweke kancamu, Peni ya? Pen, Peni coba mrenea, sawangen banjur tlitinen barang anti gores iki. Apa iki duwekmu?”
Peni : “Inggih, Pak. Menawi katitik saking wujudipun ketingalipun inggih sami kalihan anti gores gadhahanipun kula. Ananging kula piyambak inggih boten titen ki, Pak. Menika gadhahanipun kula menapa boten.”
Pak Yanto : “Piye Wel, barang iki sejatine duweke sapa? Aja-aja HPne Peni kodhelikake, terus anti gorese kojupuk, njur kowe kesusu, lali kolebokake tas?
Gawel : “Lho, Pak saestu. Kula boten mendhet HP lan anti gores menika inggih gadhahanipun kula piyambak.”
Pak Yanto : “Wis, ora sah ndadak selak kowe.”
Gawel : “Inggih Pak, Sinaosa kula medalipun wingking piyambak saking kelas IXA, ning kula mboten mendhet HP, saestu menika, Pak,” (ature Gawel karo mripate pendirangan sajak kaweden).
Pak Yanto : “Lha, yen ora kowe banjur sapa? Ning ngendi wae mesthi sing bakal didakwa ya kowe. Sebab anggonmu metu saka kelas IXA keri dhewe.”
Gawel : “Ning kula boten mendhet, Pak. Kula nggih purun dipunsumpah kok.”
Pak Yanto : “Wis yen kowe ora ngaku ora papa. Ning eling yen mengko wis kabukten kowe bakal dilaporake polisi. Sebab njupuk Hp iki wis kalebu tumindak kriminal.”
Gawel : “Inggih, Pak.”
Adegan 3
Telung dina suwene Gawel ora duwe kanca. Anane mung tansah ijen lan meneng ngrasakake lelakone urip kang rekasa kebak pandakwa. Apa maneh bareng wong tuwane ngerti yen putrane didakwa njupuk HP. Ibune Gawel saya ora trima nalika diaturi tindak ing sekolahan.
Bu Painem : “Mpun, Pak Yanto, bakunipun kula boten trimah menawi yoga kula dipundakwa ingkang medhet Hp. Sinaosa kula kalebet tiyang ingkang kekirangan, ning kulawarga kula taksih nengenaken kabecikan.”
Pak Yanto : “Nuwun sewu, Bu. Kula inggih pitados ngendikanipun penjenengan. Ananging kawontenanipun ing sekolahan nggih mekaten. Putra panjenengan kedah dados punjering pangudhar icalipun HP.”
Bu Painem : “Boten, yoga kula boten mendhet Hp, lan ngengingi bab anti gores HP, inggih saestu gadhahanipun yoga kula. Nembe kala wingi kula tumbasaken. Sarehning yoga kula mboten remen lajeng dipunpendhet malih. Mekaten larah-larahipun, Pak.”
Pak Yanto : “Inggih, Bu. Kula pitados lan matur nuwun sanget katranganipun panjenengan.”
Bu Painem : “Lha menawi penjenengan pitados, kenging menapa pihak sekolah taksih ndakwa bilih ingkang mendhet HP, yoga kula. Harak mboten adil ta menika?”
Pak Yanto : “Nuwun sewu, Bu. Pihak sekolah mboten ndakwa bilih ingkang mendhet HP menika putra panjenengan. Pihak sekolah namung nyuwun katrangan saking putra panjenengan.
Bu Painem : “ Alaaah, sami mawon ta, Pak, yoga kula ingkang kadakwa nyolong. Kamangka yoga kula inggih sampun ngaturi katrangan kaliyan panjenengan. Nanging panjenengan inggih boten pitados?”
Pak Yanto : “ Sepisan malih bu, nuwun sewu. Putra panjenengan menika pantes dipuncubriyani amargi Gawel anggenipun medal saking kelas IXA tumuju dhateng ruwang TIK wingking piyambak. Dipuntambah malih menawi sadangunipun pelajaran TIK boten wonten lare saking kelas sanesipun ingkang nyuwun idin medal saking kelas. Dados setunggalipun lare ingkang dados punjer icalipun HP inggih Gawel, putra panjenengan.”
Bu Painem : “Ning, nggih boten kedah ngoten ta, Pak?”
Pak Yanto : “Inggih sampun, menawi panjenengan kawratan, kula daknyuwun katrangan malih dhateng Gawel.”
Bu Painem : “Lha, sumangga.”
(Kasusul tekane Gawel tumuju ing ruwang BK)
Pak Yanto : “Sepisan maneh Wel, apa bener yen kowe njupuk HPne Peni?”
Gawel : “Nuwun sewu, Pak, saderengipun. Kula boten mendhet HPnipun Peni. Lan kala rumiyin kula medal wingking piyambak amargi madosi yatra kula ingkang tiba gumlindhing ing ngandhapipun bangku.”
Bu Painem : “ Lho, rak inggih ta, Pak. Anak kula mboten mendhet HP, ta.”
(Kasusul rawuhe Bu Esti minangka guru BK lan Peni)
Bu Esti : “ Nuwun sewu, Bu Painem. Kula minangka wakil saking sekolah ngaturaken agunging panuwun dene panjenengan sampun kersa paring katrangan bab putranipun panjenengan. Lan minangka warga sekolah kula inggih nyuwun agunging pangaksami dene sampun ndakwa putra panjenengan mendhet HP.
Gawel : “Lho…. kersanipun Bu Esti kados pundi, ta?”
Bu Esti : “Ngene ya, Le. Dina iki Hpne Peni wis ketemu. Mula kancamu Peni njaluk pangapura dene wis tumindak sing ora ngati-ati. Dheweke wingi kae kelalen menawa Hpne didhelikake ing laci meja perpustakaan. Sebab dheweke keprungu kabar yen dina iku arep dianakake razia HP. Dheweke keweden banjur cepet-cepetan nglebokake kalkulator sing modhele kaya HP.
Peni : “Wel, sorry ya. Gara-gara aku kowe ketiban awu anget.kaya ngene”
Pak Yanto : “Ora kelalen kabeh bapak lan ibu guru SMP Dharma Mulya kene uga njaluk pangapura, ya, Le.”
Gawel : “Inggih, Pak, sami-sami. Kula ugi nyuwun pangapunten ingkang kathah awit sampun damel repot lan matur nuwun sanget dene kula taksih dipunpitados minangka lare ingkang jujur.“ (ature Gawel karo mbrebes mili nelakake gedhe panuwune marang Gusti)
Bu Painem : “Inggih sampun, Pak . Menawi masalahipun sampun beres, kula matur nuwun lan kepareng nyuwun pamit.”
Pak Yanto : “Inggih, Bu, ndherekaken. Sepisan malih, nyuwun pangapunten. Ingkang ngatos-atos, nggih.”
Bu Esti : “ Wis, Dhuk, Le, sarehning wis rampung saiki kowe sakloron bisa mlebu kelas maneh.”
Peni lan Gawel : “ Inggih, Bu. Matur nuwun.”
wangsulana Pitakon ing ngisor iki !
- Kedaden “Ketiban awu anget” ing endi lan wayah apa?
- Apa sebabe Gawel didakwa njupuk HP-ne Peni?
- Apa perlune Bu Painem diaturi rawuh ing sekolahan?
- Manut ngendikane Bu Esti, neng endi satenane HP-ne Peni?
- Apa kang ditindakake Peni marang Gawel sawise ora kabukten yen njupuk HP-ne?